İki kişiydiler, akasyaların altındaki yüreklerini aşka boyayıp gittiler
Sarmaş dolaş geldiler, erimiş sevdalara gülümsediler.
Solgun yapraklar gün gibi döküldü üstlerine,
Hiç seyirci olmadılar özlemlere,
Savurdular sevda harmanını,
Yeni yetme hoyratlıklara özendiler, zamanda buluştular,
Ellerine yüzlerine mutluluk bulaştırdılar.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
