Özde Gurbettir Bu Han Şiiri - Mecit Aktürk

Haznesinden haz dilendim verdi Rabbim bol kese
Süslü hânın zevki anlık, bir tadımlık bal imiş
İbretâmiz geçtiğîm yol düştüğûm hâl herkese
Hâlde makbul kîl-ü kâlsiz, Hakk'a uygun hâl imiş

Onca âhtan her günahtan bezdi rûhum, terledim
Savrulurken sırra vardım bol tefekkür derledim
Bir derûnî meşke daldım, aşk nedir ezberledim
Anladım hem, tek hakîkat; her gelen hammâl imiş;

Hamdi elzem her nefesten borcu varken tövbeye
Kıble bilmez ehl-i gaflet, cürmü sığmaz heybeye
Sanki ukbâ bir mizansen, onca ihtar haybeye
Her musallâ haykırırken duymayan der; 'lal imiş'

Bilmeyenler hoş desinler; gamlı gurbettir küre
Gâye handan Hayy'a vuslat, batmadan aslâ kire
Vecde gelmiş hû ederken örtü verdim zâkire
Tesbihinden zikri salmak uykudan efdal imiş

Öfke, nefret kin ve gıybet perdelerken cenneti
Pek rahatsın; silkelen bir ey Muhammet ümmeti!
Muttakînin dostu Berr'dir, hiç gecikmez himmeti
Dostlarından ayrı gezmek affı zor ihmâl imiş

'Ey sefil kul, yol karanlık, hayli müşkül her etap!
Varlığımdan kalma gâfil, dünya fânî' der hitap
Aşkı kârdır âşikârdır nurlu rehber, Hak Kitap
Şûlesinden akseden nûr, fark eden abdal imiş

Gam ne bilmez bir sabîken pîr-ü pakken, tertemiz
Nâra düştün ey günahkâr! Rehberin kim, hangi iz?
'Yâ Habîbim!' taltifinden pâyidâr kul, en azîz
Rahmeten lil âlemîn "dost", nûra denk eşkâl imiş.

- . - - / - . - - / - . - - / - . -

Fâ'ilâtün / fâ'ilâtün / fâ'ilâtün / fâ'ilün