Devasız derdime derman ararken
Yürekte kanayan yara ben oldum
Gönül yarasına merhem sararken
Al yanak üstünde kara ben oldum
Karlı dağlar oldu arada perde
Bu feryadın bülbül kime
Benim zarla işim olmaz
Bu sırrımı ele deme
Benim yarla kışım olmaz
Edep erkan dedi ezel
Ellerin bağında sarardı soldu
Benim koklamaya doyamadığım
Gonca güllerimi kopardı yoldu
Benim beklemeye vayamadığım
Benim çektiğimi çekmesin kimse
Zemheride açan gülüm
Solarsa gül yazı bilir
Kahpe felek koymaz gülüm
Gülerse el özü bilir
Beni mecnun eyleyen yar
Ne melhem kar eder ne ilaç derman
Bilir misin nasıl sızlar bu sızı
Cümle dertler oldu yürekte harman
Bilir misin nasıl sızlar bu sızı
Kesilmez bu sızının arkası ardı
Aşk ile o yâre sarılan kollar
Bin yıl yerde yatsa çürür mü acep
Gençliğimi benden çalan şu yıllar
Bin yıl derde katsa verir mi acep
Ben de böyle yandım aşkın narına
Ar insanda insan arda
Ar bilmeyen yarı bilmez
Dert insanda derman yarda
Yar bilmeyen arı bilmez
Gül fidanı diken hardır
Koyma beni böyle naçar
Bilmez misin yaralıyım
Kara günler gelir geçer
Bilmez misin karalıyım
Gam gasabet çare midir
Ne baharım bahar ne yazım yaz
Ne kışım kış
Beşinci mevsimde iki damla yaş
Bir hüzünlü bakış
Devasız derdimin yoktur çaresi
Ben söylerim sazım çalar tel ağlar
Merhem tutmaz canan gönül yarası
Ben söylerim sazım çalar dil ağlar
Hasretin otağı gönül hanemdir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!