Oysa ki Seni Çok Sevmiştim

Bir zamanlar, gözlerin denizinde kaybolmuştum,
Her dalgasında, aşkın en derinlerine dalmıştım.
Ellerin, ellerimde bir güven limanıydı,
Sözlerin, kalbime yazılan bir aşk destanıydı.

Oysa ki seni çok sevmiştim, delicesine,
Varlığınla yeşeren bir bahçe kurmuştum içimde.
Hayallerim, seninle çizdiğim bir resimdi,
Geleceğim, seninle ördüğüm bir sevda örgüsüydü.

Nasıl oldu da bu kadar yabancılaştık birbirimize?
Hangi rüzgar savurdu bizi bu ıssız köşelere?
Gözlerindeki o sıcaklık, buz gibi bir nefrete mi dönüştü?
Ellerindeki o şefkat, acımasız bir ihanete mi büründü?

Oysa ki seni çok sevmiştim, canımdan öte,
Senin için feda ederdim her şeyi, hiç düşünmeden.
Şimdi ise, bir enkaz yığını kaldı geriye,
Kırık bir kalp, paramparça hayaller, gözyaşları denizi.

Hatıralar, birer hançer gibi saplanıyor kalbime,
Her an, o mutlu günlerin acısıyla kavruluyorum.
Gözlerimi kapattığımda, sadece seni görüyorum,
Oysa ki sen, çoktan unuttun beni, biliyorum.

Belki de hata bendeydi, seni çok sevmekle,
Belki de seni, hak etmediğin kadar çok sevmekle.
Ama ne yapayım, kalbim seni seçmişti bir kere,
Aşkın kör kuyusuna düşmüştüm, çaresizce.

Şimdi ise, bir başıma kalmışım, bu karanlık gecede,
Yıldızlar bile söndürmüyor içimdeki ateşi.
Oysa ki seni çok sevmiştim, son nefesime kadar,
Ama sen, beni hiç anlamadın, hiç sevmedin.

Sana dair ne varsa içimde, şimdi birer kor,
Yaktıkça sönmeyen, bitmeyen sonsuz bir zor.
Sensiz geçen her gün, bir ömür sanki geçmez,
Acı bir türkü dilimde, hiç susmak bilmez.

Ne bir umut kaldı bende, ne de bir ışık,
Gözlerim yorgun, ruhum darmadağın, perişan, aşık.
Sustu kuşlar, döndü dünya yüzünü bana,
Tek dileğim şimdi, unutmak seni, kanımca sana.

Gelmediğin her sabah, güneş batar içime,
Umutsuzluk filizlenir, hüzün çöker tenime.
Boşlukta yankılanır ismin, bir hayal gibi geçer,
Her şey yalan oldu, bu aşk canımı biçer.

Sen gittin ya, her yer ıssız, her yer virane,
Sanki hayat durdu, kalbim oldu bir divane.
Kokun sinmiş yastığıma, her gece sarılırım ona,
Bir an olsun seni getirmez, gelmezsin yanıma.

Adını andığımda titrer dudaklarım, usulca,
Gözlerimden yaşlar süzülür, sessizce, doyasıya.
Ne kadar seversem seveyim, sen yoksun artık,
Geriye kalan sadece, içimde büyük bir yanık.

Zaman geçer elbet, yaralar sarılır bir gün,
Ama senin yerin dolmaz, bilirim, bu hüznün.
Bir ömür taşırım bu acıyı, kalbimin derininde,
Oysa ki seni çok sevmiştim, her nefesimde.

Şimdi yalnızca bir anı, tozlu bir fotoğraf,
Gülüşün silinmiş, bakışın donuk, bir ağıt.
Sen yoksun, ben yokum, aşkımız yarım,
Bitmeyen bir hasretle, gözyaşım adım adım.