Öyle Derin Öyle Ağır Ki Şu Yaşama Telaşı

Öyle derin öyle ağır ki şu yaşama telaşı
Limanlarda keman çalan çocuğa baktıkça
Omuzlarımdaki yükler de çoğalıyor
Ah süt kokulu yavrucak
Simsiyah gözlerinden mavi bulutlar damlıyor
Ha yağdı ha yağacak
Bir atımlık şimşeğe muhtaçken isyanın
Gamze çukurlarına gömülü düşler...
Karın tokluğu bahşeden sofraların hayaliyle gülümsüyor
Mecali kalmamış dizlerin
Kim bilir kaç buzlu sabaha uyanıyor
Kaç karnı doyuruyor ellerinde titreyen nağmeler
Kim bilir
Ah çocuk
Mavi yüreğini burkanlar utansın
Kaşıkla verip kepçeyle alanlardan hesap sorulacak elbette
Güneşi avuçlayan yüreğini sıcak tut yeter ki
O simsiyah gözlerinde güller açacak bir gün