Oval ya da kahverengi Şiiri - Ahmet Ayar

gözlerin vardı senin,
ovaldi sanki —
ya da kahverengi.
hatırlıyorum:
sanki konuşurdu gözlerin...
ama kıstığında oval olurdu,
ya da açtığında kahverengi.
dudakların vardı senin —
ama nadasta;
konuşurdu ben yokken,
mutfakta
kaşların gürdü senin,
hatırlıyorum.
ya da siyah...
ne fark ederdi ki?
“gözünün üstünde kaşın var,” derdim;
kaşının altında göz arardın.
bulunca gözlerini,
bir bakardın ki gözlerime —
ne söylemediklerini görürdüm.

hele bir bakışın vardı:
ovalleştirerek,
benim görmediğimi düşünerek...

çok konuşmazdın.
ben senin hep gözlerini dinlerdim.
gözlerinle yalan söyleyemezdin.