Kitapların kokusu bedenimi ele geçirmiş,
Bir yerlerde şairler yaşıyor;
Lavinia'dan anlıyorum bunu..
Meltem güler yüzlü,
Tam şair portresi.
Ben ki toprağın emir kuluyum,
Gel dedi mi gideceğim.
Ey insanlar ben otuzunda bir adam,
Şaraplarla boğuşuyorum
Ama bir kadın ki
Tanrının gözde insanı;
Yeter ki sen yaşa,
Ben ölmeye razıyım ki
Ölürüm yaşarken bile.
Yavaş yavaş ölüyorum,
Farkındayım.
Ama bir şey yapamıyorum.
Tamamdır,
Kabulüm,
Ölmedim ama yaşamıyorum da.
Yapmayın azizim kadınlar değer bilmiyorlar,
Savruluyor sevgimiz,
Dağlara çarpıp geri dönmüyor.
Kendi kendime binalar yapıp,
O binaların enkazında kalıyorum;
Sonra çıkıyorum ve tekrarlıyorum bunu hep.
Ben hala sana bakıyorum gül bahçesinden,
Ölüm soğukluğu bedenimi ele geçirmiş,
Kalıyorum öylece.
Hiç kimse; kimseyle ödeşemiyor.
Herkes farklı,
Herkes düşünceli.
Farkına varıyorum,
Dünyadaki bütün insanların
Ortak noktalarının ölüm olduğunun..
Kayıt Tarihi : 20.7.2025 23:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!