Figen Karaca Şiirleri - Şair Figen Karaca

Hiç tanımadan bir yüreği, yüreğini vermek,
Yani sevmek.
Hiç tanımadan bir teni, kokusunu bilmek,
Yani hissetmek.
Nasıl oluyor bilemezsin.
Bilmeden başlar her şey

Ve şimdi korkuyorum bir bilinmeyene gitmekten.
Bilinmeyeni biliyorum belki;
Ama korkuyorum değip de
Titretemediğim yüreğinin peşine giderken,
Bir hiçliğe sürüklenmekten.

Zaman,
Öyle bir anda vurdu ki,
Korkuyorum şimdi.
Tekrarı yok bu sevdanın.
Ne vazgeçilensin,
Ne beklenensin.

Bir uçurum geçer aklımdan
Beni hayallerime sürükleyen bir uçurum.
Kollarımı açıp bağırdığımda çığlık çığlığa
Benliğimi sana,karşı yakaya götüren bir uçurum.
Ölesiye sevdaları anlatmak isterken,
Sarhoş edici bakışlarınla,

Daha kaç mevsim beklemeliyim,
Sana kavuşabilmek için?
Her saniye bir mevsim olurken
Zaman ömrünü çalarken
Daha kaç mevsim beklemeliyim?
Sana sarılıp öperekten dudaklarını,

Düşlerde bile yakalayamıyorum seni.
Adım adım şehir şehir,
peşinden geliyorum.
Gölgene bile değemiyor gölgem,
Yetişemiyorum.
Sen tavşandan hızlı,

Başka bir yerde değilsin,
Buradasın şu an biliyorum.
Kokunu alıyorum.
Daha yakın buluyorum doğrusu kendimi sana.
Gittikçe yakınlaşıyorum.
Bulduğum zaman sessizce yokluyorum seni;

Bir çocuk var ıslak gözlerinde
Kirpiklerinin ucundan yanaklarına
Sevinçle mi bilemedim
Özlemle mi hüzünle mi
Bir yaş süzülmekte öyle utangaç,gizliden.
E yakışmaz derler,görünse,

Dinle
Sanadır seslenişim
En nefret ettiğim şehirdesin
Ve aslında sırf sen varsın diye sevdiğim
Ama yakamozlarını senle beraber izleyemediğim
Deniz esintilerinin yosun kokularını

Dayanamam sevdiceğim,
Öyle çekip gideceksin,
Hiç ummadğın bir yürek bırakarak belki,
Belki fark edip umursamayarak,
Ve sen çekip gideceksin.
Buğulu gözler bırakıp,arkana dönmeksizin hiç