' Otuzdokuzuncu Yaş Günüm

Nasıl bir ömür ise; kahırsız tek günüm yok!
Otuzdokuz Sene´nin, Dokuz Yılı gülmedim
Canımı alsın diye; yalvardım Allaha, çok
O kadar istesem de, ne yazık ki ölmedim...

Gözümde yaş kurudu, sızlanıp, ağlamaktan
Hiç mi bir gün insanın tâlihi yâver gitmez?
Bıktım, yeni yaşıma ümidler bağlamaktan
Lüzûmsuz nefeslerim, neden tükenip bitmez?

İsyân değil Yâ Rabbî, sâdece müştekîyim
Yandı canım; yüreğim, kısmetime darıldı
Gâm yüküyle ezilen, bî-çâre´nin tekiyim
Gönlüm o kadar buruk, kalbim fenâ kırıldı...

Şimdi, yasamam için geçerli bir tek neden!
Bir sebep! Şimdi, beni hayâta döndürecek;
Şifâli iksîr sunan, tatlı dil, cevvâl beden;
Şimdi, bana bir umût, acımı dindirecek! ..

Ki; ancak ben o zaman mutma´în olacağım
Derdimin dermânı´nı bana ihsân edersen
Yeniden yeşerecek, bir hayât bulacağım
Doğum günü hediyen; işte cânânın, dersen...

23.11.2011 Münih 11:40