Otogar 2... Şiiri - Yusuf Mescioğlu

Hangi köşelerde saklıyorsun, veda gözyaşlarını.
Söyle hangi kuytulara gizledin sarılışlarımızı.
Nasıl bir yürek taşıyorsun ki, yaşamaktan eleml.i
Senin duvarlarında gözlerim gibi nemli.
Niye kırdın umutlarımı taşlar misali,
Düştün gözlerimden yaşlar misali…

Ne gidenler döndü gittiği yerden,
Ne gelenler memnun ayrıldı senden…
Sen bu dumanlı şehrin, en efkarlı yerisin,
Kalanların gönlünde, gidenlerin yasısın.
Sana sahip çıkardım, gidenler olmasaydı.
Seni senden alırdım, bu şehir almasaydı…
Sen korursun evsiz olan insanlarını bu şehrin.
Senin banklarının üzerine uzanır garipler.
Ne kadar uğraşsan boşuna, tükenmeyecek kederin.
Gündüzler seni yaşar, geceler seni dinler.

Hiç usanmazsın, motor seslerinden, insan çığlıklarından,
Koskoca duvarlarının arasında, kederli binlerce yürek.
Senden bir parça alıp gider evlerine,
Ve sana bir parça bırakarak.
Yürürüm kırık taşlarının üzerinde.
Her adımda yitirdiklerimin acısı sana geçer.
Bende giderim günün birinde.
Bu şehir bana da kederli bir yol biçer.

Yusuf MESCİOĞLU
06.01.2007