Aynaya baktım; O kadın ben miydim?
Kapısız duvarlar üstüne yaptığı resimler silindi diye küskünken hayata,
İmkansız kapılar üstüne şiir yazmayı deniyor şimdilerde.
Elinde tesbih yapmış tebessümü; hayatın getirilerine.
İşte bir yenisi...
Bu kez dolu dizgin bir at üstüne;
Savaşa kuşanmış.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Karmaşık ve gerilimli bir çatışkı şiirde egemeliğini kurmuş.
Dizelerdeki önad tümlemeleri sildiğiniz an bütün metaforlar eşitleniyor;özdeşe dönüşüyor.Onlarsız med/cezirler yok oluyor.Ve böylece şiirde geçmişten şimdi'ye taşınma yer değiştiriyor kilitlenme zamanıyla.
Ayırdındalıkla onu gerçekleştirme edimi arasındaki karmaşa çift koldan birbirine karışa karışa suluyor bu şiirin yüz hatlarını.
Gölgelik bir yerde duran anlatı ile tanışıyorsunuz okurken.
Okumak bir emektir.
Bu şiir okumaya değiyordu.
Çok kutluyorum.
Erdemle.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta