18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Çoğumuz anlayamaz Ömür’ün bu huyunu,
Geç yerine diye azarlayıverir onu,
Ya da hayır diyerek engelleme şeklinde,
Oturmasını sağlamanın fikri içinde,
Demez, neden ayakta çocuk neye uzanır,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta