sen benim korkum musun uyuyup uyanmayan
sorulsa nerden nasıl günlerin yatağına
düzelmez kıvrımıyla bir daha kalkmamanın
kaşlarını getiren çizilmiş bir adama
bir tutup bir çekerek yüzünü yargıçların
yüzünü sana borçlu her akşam bir kadının
yüzünü sana borçlu her akşam bir kadının
korkuma çıplaklığı beyazlığı yakışan
sen benim dargınımsın sevişme otağına
babası aşk bıkkını annesi buzlu camdan
kaç kereler diz çökmüş diz çökmüş yalvarmaya
ya da bu ilk ölüsü elimdeki bıçağın
havamda kelimeler onun kelimeleri
bana da silâhı var ona gelen düşmanın
sen beni suya iten incecik yaz öğlesi
yangınını öğrettin açtığım her yaranın
sen bana bir yakınlık bir ateş yakınlığı
kendi kendine yanmış kimseyi ısıtmayan
desinler ona kaçtı bırakıp yalnızlığı
daha hiçbir kaçağın işlemediği suçtan
alarak şapkasını sonsuzluğa asılı
Kayıt Tarihi : 5.1.2014 22:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bıçağından, yakınlığından anlatırken çok imalı bir hayat örgüsü kurmuş.O süslü çadırda. hayata veda ettikten sonra içinde bir şapkası asılı kalmış, bir de çadırı.Saygılarımla.
kendi kendine yanmış kimseyi ısıtmayan'.. /
ÇÖZÜMÜ HAYLİ ZOR ŞİİRİ HASEBİYLE, RAHMETLİ
ŞAİRİ BİR KEZ DAHA HATIRLAMIŞ OLDUK./n.a.
TÜM YORUMLAR (5)