Elinde mendili gözleri yaşlı,
Yarine sarılıp, sarılıp ağlar,
Zalim ayrılığın gelince vakti,
İçine köz düşer yüreği yanar.
Veda busesiyle uğurlar onu,
Seher de kilitlidir zaman sandığı,
O çözecek sana sır sandığını,
Seher lütuf seher ihsan demektir.
Seher Allah'a koşan insan demektir.
Seher ben de ruhtur, ekmek su gibi.
Makinalaştı insan, elleriyle beyniyle
Düşüncesi torna da işlendi.
Benliği ihtirasla dondu,
Kuru du uzuvları ve duyguları.
Yaradanına bir başka bakmaya başladı,
Dünyayı kendi yaratmışcasına,
Beni yaratan sensin, sadece sana taptım,
Canlı cansız her şeyin, rabbisin sen ey rabbim.
Yolların bittiği yerde başlıyor,
Sonsuzluğa akan masmavi nehir,
Yerler altındaki yeri saklıyor,
Üst üste alt alta gizemli şehir.
Yıldızlar gökyüzünde parladıkça hep,
Mehtap senden almış güzelliğini,
Şaşırdım da kaldım seni görünce.
Deniz suskun kıpırdarken dalgalar,
Suların izi var güzel yüzünde.
Bakışın ok gibi derin mi derin,
Ufukta belirir akşamın rendi,
Güneşin endamı dağlara siner,
Yeryüzü duvalde bir resim sanki,
Emsalsiz manzara, mucize hüner.
Resimde renkleri doğurur renkler,
Kankardeş olmuştuk kanımızı emerek,
Söz verdik, ant içtik birbirimize,
Güzelce oynayıp, hiç kavga etmeden,
El ele koşacaktık mahallemizde.
Derken, geçiverdi zaman aniden,
Geceleri ilmek ilmek dokudum,
Ruhuma işledim hatıraları,
Resimlere öpücükler kondurdum,
Birdaha yaşadım güzel anları.
Özlemimsin benim ve tek umudum,
Sonsuzluk seferinin baş oyuncusu,
Oynanan oyunda rol yokmu bize,
Duraksız yolların yorgun yolcusu,
Öteler diyarı dipsiz denizde.
Kaybolur varlığın yoldaki izi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!