Harmanı südük de tıgı savurduk
Koyunları kıkdık da yünü eğirdik
Kış geldi de damı loğladık sıyırdık
Aklım fikrim sende gelmedin hala
Sokuyu dövdükte yar bulgur kurudu
Taşı toprağı altın dediler geldik
Eşindik didindik zor ekmek bulduk
İstanbul biz senden çok şeyler umduk
Allah’ın toprağı bile kalmamış sende
İnsanlar bulut olup örtmüşler seni
Fakirleştim tum dostlarım el oldu
Sılamdan kovuldum gurbet yol oldu
Mutluluğum gitti dertlerim var oldu
Çilenin dertlerin şimdi hamalı oldum
Bir yar sevmiştim fakir diye aldılar
Şiiri seven biri kardan kalp li olamaz
Sizin gibi şair se o kalp onda duramaz
Hiçbir canlıya kalbin soğuk kalamaz
İnanmam adına olamazsın kardan kalp
Ruhun şairdir senin her yere sıcak verir
Boşa arama yar bir garip âşık
Karanlık gecelere bulunmaz ışık,
Güzel sevmez seni yüzün buruşuk
İhtişam var iken gönle kim bakar.
Yıllardır ararsın haniya aşkın
Büyümü yapmışlarda sevmiyor kimse
Derdimi anlatırım ben dosta herkese
Ne olur bir gönülede aşık garip girse
Dünyada beni seven yoktur arkadaş
Güzelden vaz geçtik çirkin de sevmez
Beni küçük yaşta bırakıp da gittin
Neler çektin neler sen bilsen baba
Gittin de kimlere kızın emanet ettin
Mutlu olamadım çok harcadım çaba
Çocuklugum senle beraber gitti
Haram olsun yazdıgım o güfteler
Sen beni kendine oyuncak yaptın
Şimdi kapanacak da eski defterler
Seni çok sevmiştim yarim ne yaptın
Seviyorum diye yar kasıldın durdun
Pay etmiştiniz hani yurdumuzu
Çoğaltmıştınız hani derdimizi
Teslim almıştınız çok ferdimizi
Sonra elinizde neyimiz kaldı
Biz bir avuç siz ise çoktunuz
Gönlüm yine aşk eşiginde duruyor
Gireyimmi diye kalbime soruyor
Zaten aşktan beni hep içim yanıyor
Aşk eşiginden içeri girmesin gönlüm
Aşk bana gelmesin ne ben ona gideyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!