Orhan Sönmez Şiirleri - Şair Orhan Sönmez

sanma ben çok üzülürüm duyunca
Çileni çekmeden sende ölemiyesin
Öfkem ile ciğerlerin hep parcalansın
Ektigini biçmedenden tövbe ölmiyesin

Bir çare oturup köşemde kaldım

Ardımdan bir damla yaş dökeceksen
Adımı andıkça ah ah çekeceksen
Kabrime bir gonca gül dikeceksen
Ne olur yaşatma vurda beni öyle git

Hem yıllarca oyna gönül sahnemde

Hala alışmadım bu yalan dünyaya
Çigdemi çiçegi peteği balı özledim
Bazen traktörle bazen tabanyayla
Pöyrege gittiğim uzun yolu özledim

Çalışın sokaklarında koşmayı
Türkan abamın pişirdigi yufkayı
Fittirigin attıgı eşsız kah kahayı
Özlüyorum yine çocuk olmayı

Halaların masenin oglu diye bagırması

SEBEBİ
Demir yollarında İşe giderken
Ciğerdeki uru fark etmedi erken
Muayene cihaz biyopsi derken
Kimdir bilin bunun söylen sebebi

Kelimeler kifayetsiz yetmezki tarife
Sarı saçı bayram yeşil gözleri arife
Rabbim seni verdi ORHAN dedeye
Sanki cennetten gelen SUDE hediye

Bir torunum varki kendisi adaşım
Sanki petekten sizan kaşık balım
Onunla sevinir bazen onunla aglarım
Torunlar hasadıymış ihtiyar dedenin

Öyle mutluyumki yanımda soyum

Beli daraçıktı giysisinin sırtı açıktı
Yazlık elbiseni yıllarca unutamadım
Gül yüzüne bakan bir daha bakardı
Gamzeli gülüşünü hala unutamadım

Bana kır oglan derdin genç yaşımda

Sevda çiçek olmuş gönlümse arı
Arının davası tek hazırladıgı balı
Kafes altın olsa bekler O baharı
Bülbülün çilesi hep gülün üstüne

Bülbülden duydugum yanık ses ile

Yalan yalan bu dünya yalan
Varmıdır gösterin hiç baki kalan
Boşuna kanma aç gözlü olan
Varmı dünyada hiç baki kalan

Biter her şeyin nefes biterken