Orhan Sönmez Şiirleri - Şair Orhan Sönmez

Elli beş yaşında buldum O sarışını
Bakışı harlıydı yaktı mavi gözleri
Sunduğu zehire çaldım ben kaşığı
Ok gibi kirpikle kalem gibi kaşları

Sarı saçlarına yıldızdan taç takınca

Ne yapayım ey gönül doğan güneşi
Baharın yağmuru islatmaz artık beni
Bu sevdanın bulunurmu başka bir eşi
Yüreğim isyankâr derdim çoktur gülüm

Hasret limanına doguşdan demir atmışım

Artık fukaralar Mezara Gömüldü
Medet Yarab Külliyenin Eline kaldık
Eyilerde Dünyadan göçtüpde Gitdi
İtibar itibar Diyenlerin Diline kaldık

Rüşvet ile Haramla Kazandılar Serveti

KALMIŞ
Her yanımı ağrılar sancılar sarmış
Söyle hekim sebebim vefasız yarmış
Kör olasıca bende'de ne talih varmış
Hele bak beden'de saglam yermi kalmış

Dost sandığım O maskeli yüze
Yapmacık bakışan iki ela göze
Arkadan yedigim hançerli söze
Darginim ben öyle Kırgınım işte

Kırdılar kanadımı iki kolumu

Soruları sor da istedigimiz soru olsun
Köylü ne bilsin babam külliye bilir
Yogurt beyazmı tomates kırmızımı
Biz ne bilek babam iradeyi külliye bilir

İkibin üçyüz olmuş abo asgari ücret

Yaradan Rabbin açık açık sana emri var
Mümin olan elbet bu emre hemen uyar
Gerçekler ortada durur bak gör aşikâr
Hala eksi ile artıyı arıyor müslümanlar

Düşünürüm kendi kendime arada bazen

Kahbeler yoluma tuzak kurdular
Dallarımı kökünden vurdu kırdılar
Beni kimsesiz öksüz garip sandılar
Halım harap oldu nerdesin be ana

Hangi sahildesin hahği yalıda
Varıpta ellerim açayım oğul
Bir lokma ekmeğim yokki evimde
Yoluna mendilim açayım oğul

Ölürsen sanma ben çok üzülürüm
Çileni çekmeden sende ölemiyesin
Öfkem ile ciğerlerin hep parcalansın
Ektigini biçmedenden tövbe ölmiyesin

Bir çare oturup köşemde kaldım