Orhan Özçelik Şiirleri - Şair Orhan Özçelik

Bir memleket,
Memleketin tam anlamında.
Bir memleket,
Gönüllerin tam ortasında.

Yüreklerin harman olduğu,

Anlamsız bir inadı,
Takmış aklına gider.
Sevmeyen bir zalimi,
Her şey adına sever.

Oysa her şey boşuna,

Bu ayrılık beni bende koymadı,
Sende mi kabahat bende mi bilmem.
Bu feleğim beni bir gün duymadı,
Şimdi ben yaşasam,ölsem mi bilmem.

Artık bir Mecnunum dağlar gezerim,

İçimde ukte kalan,
En büyük derdim benim,
Olmadı yüreğimde,
Deli gibi bir sevgim.
Ellerinde yandığım,
Yangınıma bir meltem.

Nasıl da geçiyor mevsimler,yıllar,
Zamansız kuruyor,yeşeren dallar.
Dönmüyor gidenler,kapanmış yollar,
Yine de bekliyor,çaresiz gönlüm.

Unuttum adını,yüzünü sildim,

Her gün mutlu geçsin,
Kötülükler uzak olsun.
Ne dilekler dilerdik,
Ne dualar ederdik.

Yok oldu hepsi birden,

Anlamadım hanginiz canımı yaktı,
Kader miydi yabancı sen mi yalancı.
İkiniz de her zaman uzaktan baktı,
Siz bana bıraktınız çok büyük acı.

Biriniz kaderimdi yolu açacak,

Benim bu aklımı alan sarışın,
Bir kaşı kemandır ah ne yamandır.
Ok gibi sineme vurur bakışın,
Benim bu hallerim şimdi yamandır.

İpektir saçları rüzgar boyunca,

Bu gün de yoksun,
Avuçlarımda bir demet sensizlik,
Yüreğimde tonlarca hasret yağmurları.

Bu gün de,
Dünkü gibi gelmeyeceksin,

Sende buldu yüreğim,
Bu dünyada neşeyi.
Yaktım artık her şeyi,
Seni çok seviyorum.

Sen benim mavi gülüm,