Orhan Özçelik Şiirleri - Şair Orhan Özçelik

Özlemin içimde yürek acısı,
Haram oldu bana güzel sevgisi.
Dilimde aşkının hüzzam şarkısı,
Sazı da sen oldun,güftesi de sen.

Nağmeler ağlıyor sazın telinde,

Bu sabah da unutmuş değilim seni,
Bilmem kaç sabah daha böyle yanacağım.
Bu sabah da tarifsiz özledim seni,
Bilmem kaç sabah daha böyle yanacağım.

Dönüşü olmayansın benim olmayansın,

Yağmurlar mevsimsiz yağar,
Mevsimsiz ayrılıklar da var.
Ağla gözlerim,
Ağlayabildiğin kadar.
Bardaktan boşalırcasına,
Fırtına koparırcasına.

Vefasız hayrına dönüyor dünya,
Sende olan vefa kaç para eder.
Kabusa benziyor gördüğün rüya,
Geliyor sandığın,bakmadan gider.

Bir umut yeşerir bazen içinde,

Öyle ben her kese sevgili demem,
Yüreksiz olana gönlümü vermem.
Beni sevmeyeni ben de hiç sevmem,
Her şeyin dengesi olacak artık.

Bana bir adım gel, ben koşacağım,

Şimdi mevsim yaz,
Zamanıdır doyasıya gezmenin biraz.
Elinde bavulun doğru güneye,
Zamanın yoksa o zaman Şileye.

Şimdi mevsim yaz,

Sende miydi canımın yarısı bilmiyorum,
Senden sonra dünyada yaşadım saymıyorum.
Gittiğin günden beri yastayım gülmüyorum,
Anladım ki bu dünya sensiz olmaz sevgilim.

Canıma hayat veren senin o gözlerindi,

Senden kalanları,
Bir tıra yükledim,
Sana gönderiyorum,
Hepsini dolduramadım,
Kalanlar kalsın.
Gerekirse alırsın.

Bu dünya kurulalı böyle sevda görmedi,
Hiç kimse sevdiğini benim gibi sevmedi.
Bana gülen bu talih başkasına gülmedi,
Hiç kimse sevdiğini benim gibi sevmedi.

Ele batan dikeni gonca açan gül dedm,

Aşılmaz dağlardan daha da yüce,
Sorulmaz haşmetin bende ayrılık.
İç içe karıştı gündüzle gece,
Çekilmez olmuşsun bende ayrılık.

Söylerim duymazsın yüreğim yanar,