Sendedir bu gönül anlamaz mısın,
Her dala konmaktan yorulmaz mısın.
Azgın bir ırmaksın durulmaz mısın,
Yoruldum arkandan koşup gelmekten.
Ne ele sığarsın ne de avuca,
Bir ceza yedim felekten,
Tokat misali dolandı durdu şakaklarımda.
Gönlümde hasarım çok büyük,farkı yok ölmekten,
Bir yürek kaybettim bu şehrin sokaklarında.
Hangi zamandı unuttum,
Nereden başladığı belirsiz,
Bir kaç satıra sığabilecek kadar.
Bir solukta okunabilecek gibi,
Bir nefese sığdırılabilecek ömür.
Kendini bildiğin anlardan başlayıp,
Kendini unuttuğun zaman ile sınırlı.
Bu gün seni bir daha,
Kutluyorum kaderim.
Öyle güzel düzeni,
Çizmişsin gidiyorsun.
Bak yine hava aldım,
Ne yüzünü gördüm,
Ne de sesini duydum.
Hiç bir resim yok gözümün önünde,
Sadece var olduğunu bildiğim biçimdesin.
Nasıldır gözlerin,
Böyle gülüp söylerken,
Gözlerimiz gülerken.
Daha henüz çok erken,
Nereye gidiyorsun.
Oysa henüz gelmiştin,
Ben acı çektikçe,
Senin moralin düzeliyor.
Unutmadın değil mi,
Bunları sen söylemiştin.
Bu nasıl nefrettir ki,
Böylesine kinle yüklenmişsin.
Her zaman içimde oldun,
Sevinç oldun,bazen de keder.
Dert oldun,özlem oldun satır satır.
Yandığımda yandığım,ateşim,
Ağladığımda gözyaşım sen oldun.
Kalbimin yarısı sende sevgilim,
Derdimin çaresi sende sevgilim.
Gönlümün neşesi sende sevgilim,
Her türlü zahmetin bende sevgilim.
Yağmura dönüşü gökte bulutlar,
Öyle mi duracaksın karşımda,
Vurulmuş,zavallı ve yorgun.
Yerlerde sürünen kaşların,
Dik durmayan başınla mı duracaksın.
Bana bakamayan gözünle,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!