Onyedi Ağustos Şiiri - Emir Kaptan

(17 Ağustos 1999 Debreminin 1. yılı Anısına)

Saat sabanın üçü titremeye başladı dünya
Herkes telaşlandı uyandı yarım kaldı mutlu rüya
Gürültülerle birlikte yıkıldı bir çok bina
İçlerine karıştı Ayşe,Mehmet,Hasan,Hülya

Cehennemdi ortalık sanki kıyamet koptu
Enkaz altında birçok kol bacak koptu
Herkes ağlıyor feryatlar hıçkırıklar çığlıklar
Dünya durmuştu kurtuluştan umut yoktu

Hemen koştu yardıma denizin Mehmetleri
Elleriyle kazdı yerleri kan oldu elleri yürekleri
Gördükçe felaketi güçle kaldırıyor taşı molozu
Daha fazla can kurtarmak duaları dilekleri

Dev dalgalar oluştu, deniz kızgın; azmıştı
Kara yazılar Boluda, İzmitte,Yalovada yazılmıştı
Kader ağlarını örmüş, müteahhitler tuzağını kurmuştu
Bütün dünya duydu dost düşman koştu yardıma, Ankara yine uyumuştu

Dost düşman yardım etti yaraları sarmaya
Yıkılan yerleri yeniden onarmaya
Uzun zaman sormadı kimse bu insanların yeri varmı yatmaya
Meşhur bürokrasi çıktı İzmitte vali eliyle tokat atmaya

Yurdumun güzel insanı topladı arasında yardım
Konvoylarla yola çıktı her yerden, amaç; ben önce ulaşayım
Beraber ağladı beraber yandı yürekler
Her kes istiyor du bir an önce tutulsun kazmalar kürekler

Bunu fırsat bilerek açık kapamaya kalktı hükümet
Yardımlar depreme diye vergi çıkardı sanki çok marifet
Topladığı yardımlar kimlere gitti? Hayret!
Anlı şanlı Kızılaydan bile nefret etti millet!

Aradan bir yıl geçti aç açık yine çoktur
Bu gidişle fakirin karnının doyacağı yoktur
Sorunlar arttı, azalacağına, dağlardan çoktur
Yurttaşlarda var fayda ötesinde vaat çok icraat yoktur

Kader deyip te yazınız bu diyenin.
Dilini eşek arısı soksun garip hakkı yiyenin.
Kimseleri karalama değil kastı bu yazıyı yazanın,
Doğruları yazmazsa; kendine saygısımı kalır? Ozanın

(BANDIRMA 16/08/2000 19:50)