Onlar Gibi Şiiri - Eyüp Dalkılıç 2

Bir deli sonbahar erdi yine bağ-ı cihana,
Sürükler ömür yaprağını, savurur bi-nihana.

Aldı da şu halimi önüne rüzgâr-ı fena,
Savurdu beni de onlar gibi devr-i zamana.

Gönlüm ise hâlâ sıcaktır, arar yâr izini,
Bilmez ki bülbül uçmuş, konmuş ecel mekanına.

Hayalden uzak kaldım, sükût içre derun,
Bir sessizliğe gömdüm özümü, kurban canana.

Ne gülüş kaldı bende, ne sevda, ne isyan,
Kaybolurum yavaşça; ne bir iz, ne bir nişane.