Onlar Bizim Çocuklarımız

Kimi zaman
Bir cami avlusunda
Yada bir kapı önünde
Bir notla kundak içinde

Kimi zaman
Bir köprü altında
Yada terkedilmiş bir yıkıntıda
Kir pas içinde
Eli yüzü yaralı
Üstünde bir çuval eskisi
Altında karton parçaları

Kimi zaman
Ünlü olma hevesi
Yada aşk ateşi
Yakınca yüreği
Evden kaçan
Boşlukta yelken açan

Kimi zaman
Duraklarda kırmızı ışıklarda
Mendil satan
Yada bir çantayı kapıp kaçan
Tenha köşelerde
Poşetlere yumulup yapıştırıcı koklayan

Kimi zaman
Kurtlar sofrasında
Yada elleri kelepçeli
İki görevli arasında gördüğümüz
Bu körpe bedenleri
Ne leylekler getirdi
Ne deniz
Ne de bacadan düştüler

Belki bir anlık şehvetin
Belki gelip geçici bir hevesin
Belki bir yanlışın
Büyük bir pişmanlığın
Kahrolası bir törenin
Belki de bir zorbalığın meyvesi
Adı her ne haltsa
Canında biz varız
Kanında suçlarımız
Dışlamak niye
Onlar bizim çocuklarımız
Adem Durmazer