İçim Yanıyor Şiiri - Adem Durmazer

Odamın dışına çıkasım gelmiyor
Bırak dışarı çıkmayı
Ayağımı kaldırıp
Adım atasım gelmiyor
Bazen anam ekmek almaya gönderiyor
Köşedeki Mehmet bakkala
Zorla gidiyorum zorla
Vallahi yemin ederim
İki gözüm önüme aksın ki
Üşendiğimden değil
Yorulduğumdan
Miskinleştiğimden değil

Hani yan komşumuz
Fatma Hanım teyze ile
Onun arkadaşı müzevir Zeynep var ya
İşte onlar
Ne zaman sokağa çıkarsam
Konuşup gülüyor olsalar bile
Beni görünce yüzleri değişiyor
Acıyarak bakıyorlar yüzüme
Vah garibim vah deyip
Yanaklarımı saçlarımı okşuyorlar
Ali amca Hüseyin dayı Mahmut abi
Temizlikçiler bekçiler
Hepsi hepsi aynı şeyi yapıyorlar
Canım yanıyor
İçim yanıyor
Ağlamak istemiyorum
Ağlamak istemiyorum baba

Kucağına alıp sorardın
Ne olacaksın diye
Ben de hep doktor olacağım derdim
Artık
Ne doktor ne öğretmen
Ne avukat ne pilot
Hiçbir şey olmak istemiyorum
Sevmiyorum okulu sevmiyorum
Annem gönderse bile kaçıyorum
Gitmek istemiyorum artık
Vallahi yemin ederim
İki gözüm önüme aksın ki
Korktuğumdan değil
Tembelliğimden
Ödevlerimi unuttuğundan değil
Sabahtan akşama kadar fiş okuyoruz
Hep bir ağızdan bağıra bağıra
Ali gel Ayşe ip atla
Baba topu at baba araba al
Baba para ver baba eve gel
Başımı sıraya dayayıp
Kulaklarımı tıkıyorum
Hiç birini duymak istemiyorum
Canım yanıyor
İçim yanıyor
Ağlamak istemiyorum
Ağlamak istemiyorum baba

Sabah kahvaltılarında
Dizine oturtup
Ekmeğime bal sürerdin
Yumurtanın sarısını
Zeytinin karasını yedirirdin
Kendin çay severdin
Bana süt içirirdin
Bunlarla beslenen
Sağlam ve akıllı olur derdin
Artık ne sağlam olmak istiyorum ne akıllı
Hiç iştahım yok
Canım çekmiyor
Hiçbir şey yemek istemiyorum
Sofranın bir ucunda annem
Bir ucunda ben
Oturuyoruz tek laf etmeden
Ne bal tat veriyor
Ne süt boğazımdan iniyor
Annemin bir türlü kurumayan
Maviş gözlerine baktıkça
Canım yanıyor
İçim yanıyor
Ağlamak istemiyorum
Ağlamak istemiyorum baba

Ne sana haber izletirdim
Ne anneme dizi
Çizgi film diye tuttururdum
Bunaltırdım resmen sizi
Güçlü yenilmez kahramanlarım vardı
Ezbere bilirdim hepsinin adlarını
Unuttum hepsini unuttum
Teker teker yok olup gittiler
Kalmadı beğenip sevdiğim
Tek bir tek bir
Kahraman var benim bildiğim
Oda sensin
Açmak istemiyorum
Bakmak istemiyorum
Vallahi yemin ediyorum
İki gözüm önüme aksın ki
Korktuğumdan değil
Acizliğimden
Sulu gözlü olduğumdan değil

Her açtığımda
Gözü yaşlı anneler
Çırpına çırpına bayılan gencecik kadınlar
Şoka uğramış
Ne yaptığını ne olup bittiğini bilmeyen
Boş boş etrafı izleyen çocuklar görüyorum
Allahüekber Allahüekber
Şehitler ölmez şehitler ölmez sesleri duyuyorum
Canım yanıyor
İçim yanıyor
Ağlamak istemiyorum
Ağlamak istemiyorum baba

Bir sabah vakti
Senin nöbetten dönme saatlerinde
Kapımızı çalan askerleri
Hatırlıyorum o zaman
Bir torba içinde
Önümüze bıraktıkları
Silahını kemerini
Kepini ayakkabını
Fularını künyeni
Sessiz hissiz buz gibi
Eşyalarını hatırlıyorum o zaman
Önde imam ve komutanlar
Arkada yüzlerce binlerce insan
Omuzlarda al bayrağa sarılı
Gelişini hatırlıyorum o zaman
Canım yanıyor
İçim yanıyor
Ağlamak istemiyorum
Ağlamak istemiyorum baba

Bu gün ölümünün birinci yıl dönümü
Sevişini gülüşünü
Ellerini yüzünü
Sıcaklığını o eşsiz kokunu özlüyorum
Dört gözle bir yıldır yolunu gözlüyorum
Anladım
Anladım artık dönmeyeceksin
Bari ben geleyim
Sensiz
Yaşamak istemiyorum
Yaşamak istemiyorum baba