Oniki Nisan Sabahı Şiiri - Güray Barın

Şimdi bu koca kentte bir başıma yalnızım
Hep böyle değildi elbette, sıcak bir yaz günüydü
Yalnız ikimizdik arabada, radyoda Teoman 17 albümü
Ve seni tanıdığımda henüz 19 yaşında olduğun bir gündü

İstanbul’da başlayıp, akdeniz’e uzanan bir aşk
İlk doğum günündü birlikte kutladığımız, dokuz ocak
Kahverengi elbise giymiştin, benim başımda siyah şapka
Şimdi anımsayıp gülümsüyorum o günleri, çok başka

Bir dönem bozuk plak gibi her gün batımı Florya’da
Bazen baş başa olurduk bazen dostlarla bir arada
Ne çok güldük, ne çok ağladık bazı zamanlarda
Unutamayacağım günlerdi, saklı her an hafızamda

Sonra bir gün gitmen gerekti, belki vademiz dolmuştu
Her şey çok güzeldi belki aramıza giren biri olmuştur
Çok bekledim ama hiç çalmadı ne telefonum ne kapım
Şimdi bu koca kentte bir başıma yalnızım

Kalsaydın daha çok gülerdik, daha çok ağlardık
Hastalanınca çorba yapar, birbirimize bakardık
Hiç olmazsa gecelerim uykusuz, harap olmazdık
En kötü öpüşür her şeyi geride bırakırdık…