Ondokuz Mart Şiiri - Akif Çay

Bu yüzyılda her gencin, geleceği çoktan bitik.
Liseden enstitüye, maarif her yandan çürük.

Tek partiden gayrısını görmemiş yeni nesil.
Köhne tepeden bir ferman, itaat et ve ezil.

O tepede kurulu duran, bir han-ı pür neva.
Tehdit fermanları saçan, adeta bir heyula.

Karşına dizilmiş, beklediğin üçlerce çocuk.
Minneti cumhuriyetine, işte bu çok açık.

Kutlu gündür Ondokuz Mart, halaskaran ateşi.
Genci hayırla anar, İstanbul'un her bir taşı.

Akrilik barikatlar, kesemedi bu kuvveti.
Üryan eller devirerek, titretti tepeleri.

Zort kuşağı diyenler, lafını soluksuz yuttu.
Bu neslin nirengisi, Müdafaa-i Hukuk'tu.

Beyazıt'ta açılan yol, her gencin ilk umudu.
İlleri aşan timsal, gencin müşterek gururu.

Bu timsalin gölgeleri, Ankara'da İzmir'de.
Umuttepe'de güç alan, durmaz koşar İzmit'te.

Müesses nizam kork, kaiden ne kadar da çürük.
Bu kadarcık asiliğin, telaşesi pek büyük.

Duvarlarda yazan, "barikatın ardı vatandır".
Bu hedefte direten, vatana kavuşacaktır.