ÖMRÜM ZAMANA UYMADI
Görbeyaz’dan esti poyraz
Yolum toz duman eyledi
Gönlüm bahar,ömrümde yaz,
Ömrüm zamana uymadı.
Köy yerinde yıkık damım
Paytar’da bozuldu bağım
Vay demeyin ağlayacağım
Evim yandı su duymadı.
Göllü harman susuz bostan,
Kısa ömrüm sanki destan,
Hazan düşmüş bir gülistan,
Bülbül halimi sormadı.
Alıçlıkaş’ta oturdum,
Türlü hulleler geçirdim.
Bahçe diktim, gül yetirdim.
Bülbül dalına konmadı.
Kocakiyerin başına,
Yazdım tuzlanın taşına;
Süleyman’ım tek başıma.
Dostlar derdimi sormadı.
Döndü devran, göçtü kervan,
Size kalsın göllü harman.
Belen yurtta sürdüm harman,
Bu yaylanın gülü Mağran.
Onlar kıymetin bilmedi.
S.Bektaş
(Çağdaşi)
Kayıt Tarihi : 30.10.2008 12:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şairin doğup cocukluk ve gençlik yıllarını geçirdiği Adana/Kozan ilçesi Çelenuşağı köyünden(orta torosların arasında bir yerde) uzun yıllar ayrı kalması nedeniyle köy yaşamına duyduğu hasret ve döndüğünde harabeye dönmüş haline duyduğu üzüntünün şiirle anlatımıdır.
Gece anam gündüz babam giyerdi.
Satayıdım üç beş kuruş ederdi.
Yakası yeni yok gömlek nicoldu
şiiri anımsadım.
Kaleminize yüreğineze sağlık buram buram sıla tütüyor.
ERKEN TERK ETTİK YAYLAYI
DOĞUP BÜYÜDÜĞÜM YURDUM
BAŞI DİK YÜCE DAĞLARIM
ELİNE SAĞLIK ÜSTADIM PAYLAŞIMIN İÇİN TEŞEKÜR DERİM
TÜM YORUMLAR (10)