Ömer Turhan Şiirleri - Şair Ömer Turhan

dışarıda kar yağıyor
gönlüme sobayı koştum
sobada odun yerine
yakasız abayı yaktım

böylece çayı demledim

Bul beni yavrum, şu koca deryada;
Rıhtım ol bana, yeşil gözlerinle!
Boğuyor akıl, nefs hapsi dünyada;
Ufuk bir karış, yarım sözlerinle!

Seher vaktinde, viran ocağıma;

hani kağıt nerde kalem
yazılmamış şiirimsin
hani tırmandığım kalem
dikilmemiş bayrağımsın

sen yokken hasretin vardı

Bir ayna var, bir de ben;

Bak aynaya, bir beden:

‘Hakikat var!’ İnlerken,

yağmur oldum boran oldum
can özümden yanar oldum
ay yüzlüme varam diye
gerçek aşkı arar oldum

gonca güller demet demet

Gece yorganını çekti semaya,
Ayın şavkıyla gönlüme daldım.
Hasretle yandığım nurlu simaya,
Güneşim doğsun diye baka kaldım.

HER NEREYE NAZAR ETSEM,
SANKİ GÖNLÜMÜN DUVARI!
DUVARA İSMİN KAZISAM,
GÖNLÜM SANIRIM, DUVARI!

EY SEVGİLİ, İŞTE HALİM:

Güneşle dans eden, sarı saçların,
Derya deniz olmuş, bense bir kayık...
Uzak sahili döven kırbaçların,
Gönlümü sallayan, dingin bir yastık!

Uzun saçların; hayal kadar derin;

Serviler altında gölgelenirken,
Kafamda bir mazi taşıyorum ben!
Kuş uçmaz mı burdan, kervan geçmez mi, Bağrında solgun gül, hiç su içmez mi?

Sahilde diriler uzanmış kuma,
Ölüler semtinde dolaşırken ben!
Bir hayal perdesi çektim ufkuma,
Ölüler semtinde dolaşırken ben!