Ömer Çağlın Şiirleri - Şair Ömer Çağlın

Babamın Cüzdanı

Babam garip bir işçiydi, elleri nasır,
Alın teriyle yoğrulmuş bir ömürü taşır.
Güneş doğmadan çıkar, gece dönse de,
O cüzdan bereketle dolardı her seferinde.

BADEGÜL VE SEFER :


Yıllar eskitemez seni Badegül,
Sefer’in gönlünde açan bir gül.
Ne fırtınalar kopar içimde,

Baharı Kıskanmam Gönlüm Rahattır

Kimsenin gülüne dikmem nazarı,
Diken batmaz gönül, çeker sızarı.
Benim de açılır bir gün baharım,
Sabrederim, olur vaktin pazarı.

BAHARIN MUCİZESİ

Karlar erirken toprak uyanır,
Sessiz bir nida göğe dayanır.
Güneş usulca süzülür dağdan,
Yaprak yaprak doğar her damardan.

Durmadan bahçe yolları kazıyorsunuz
Sürekli onarım var diye yazıyorsunuz
Niçin diye sorsak bize kızıyorsunuz
Yaz ayı geldi elektrik yok
Her zamanki gibi cereyanlar yok

Bahçede fareler kazmış her yeri,
Sanki TOKİ'den aldılar projeyi,
Gündüz saklanır, gece çıkarlar,
Domateslerle ziyafet kurarlar.

Salatalık fidesini kökünden koparmış,

Anlamadım ne hikmetse
Bahçede sular akmıyor
Ellerim musluğa gitse
Bahçede sular akmıyor

Bahçenin İki Güneşi
(Sabri Bey ve Mikail Ağbi’ye)

Sabri Beyin Bahçesinin yolu uzun ve tozlu,
Ama orada kalpler pırıl pırıl, hep dolu dolu…
Sabri Bey’le Mikail ağbi, etle tırnak gibi,

Kalpleri öldüren nahoş lisandır,
Kul kalbini kırıp bana ne deme.
Günahı sevabı, tartan mizandır,
Bir gönlü dağlayıp bana ne deme.

Akıl bir himmettir ilimse aştır,

BARIŞÇA YAŞAYAN ADAM,
BARIŞ MANÇO’YA:

Gönlümüzde iz bırakan, dillerdeki türküsün,
Yıllar geçse ne çıkar, hâlâ bizimle gülüşün.
Sakalların rüzgâr gibi, saçların gibi uzun,