🍂🍃🍂
Giderken ardımda yaralı bir kent bıraktım.
Terk ettim sevdiklerimi…
Kaç kez gittim içimden…
Kaç kez terk ettim bir bilsen…
Şimdi anlıyorum ki
şehri değil,
kendimi terk etmişim meğer…
Şairin dediği gibi:
“Dünyanın en büyük yüküdür, aklı sende olmayanı ısrarla yüreğinde taşımak.“
Ne zordur,
ne zordur sevdiklerini içinde saklamak.
Terk etmek en çok terk edilenin canını yakar..
Şimdi pusulasını şaşırmış batan geminin kaptanı gibi,
onurlu ve vakurla karşılıyorum ölümü.
Dalgalar boğarken tek tek umutlarımı…
Ölüyorum, terk ederken bu şehri
🍂🍃🍂
Gözlerimde paslı bir veda duruyor hâlâ.
Adını andığımda içimden deniz taşmakta...
Bir isyan mi bu gidişin adı?
Yoksa sen misin içimde yavaşça yıkılan?
Sokak lambaları hâlâ seni arıyor gecelerde.
Rüzgar, saçlarını getiriyor eski pencerelere..
Sesin yankılanıyor taş duvarlarda.
Bir acıdan fazlasıydın yaramda..
Bunu en çok yokluğun öğretti..
Ölüyorum, terk ederken bu şehri…
🍂🍃🍂
Ne bavulumda anılar var,
ne de hatıraların izleri.
Hepsini gözyaşımla mühürledim.
Bir şehrin alnına
veda öpücüğü kondurur gibi...
Ölüyorum, terk ederken bu şehri..
🍂🍃🍂
Yoruldum artık..
Taş taş üstüne yığılmış içimde.
Ne bir omuz bekledim,
ne de bir „gitme“ sesi.
Her adımda mezar taşlarına basar gibi..
Ölüyorum,terk ederken bu şehri..
🍂🍃🍂
Gecenin en siyahi yerindeyim şimdi..
Ne yıldız var gökyüzümde,
ne de bir ses..
Sadece içimde çürüyen bir zamanın yankısı.
Tüm sokaklar sırtını dönmüş bana.
Kaldırımlar bile unutur olmuş adımlarımı.
İnsan, bazen toprağını da yadırgarmış.
Ben bu şehri değil, benliğimi
gömüyorum çıkmazlarıma.
Her giden, kendine kapanmayan
bir mezar açarda gidermiş..
Ölüyorum terk ederken bu şehri..
🍂🍃🍂
05.06.2025
Kayıt Tarihi : 5.6.2025 23:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair, zamanın pasını gözlerinde bir veda gibi taşırken, okuru da kendi iç hesaplaşmasına davet ediyor. “Her giden kendine kapanmayan bir mezar açarda gidermiş” dizesiyle final yapan bu şiir, sadece hüzün değil, aynı zamanda onurlu bir susuşun da sesi.
Sokak lambalarının hâlâ onu araması, rüzgarın eski pencerelere saç getirmesi gibi metaforlar, geçmişin kabullenilemeyen yankılarını başarıyla yansıtıyor. Sözde değil, sızıda ustalaşmış bir kalemin ürünü bu dizeler…
Terk edişin böylesine şiirsel ve çırılçıplak anlatımı, insanın iç dünyasını bir savaş alanına çeviriyor. Bu şiir, okurun ruhuna sessizce bir taş bırakıyor. Ama o taş, ağır ve unutulmaz…
Kalemin, geceye yıldız gibi dokunsun… Yüreğinin mürekkebi hiç kurumasın. Kalemin daim, kelamın kıymetli olsun.
Ancak bu kadar güzel ve yalın anlatılabilinirdi.. Anlatmak istediğimi anlamış ve üstüne koymuşsun... Çok tşk ederim bu güzel sözlerine..Kıymet verenlerin çok olsun..
Yüreğine sağlık kalemin daim olsun
Çok teşekkür ederim. Beğenen yüreğinize sağlık.
TÜM YORUMLAR (4)