Ölürdü Kelebekler Şiiri - Huban Asena Özkan

Ve öyle bir an geliyor ki
Söküp atıyorsun kalbini
Acıyla yüzüp kederle sevişip
Duygusuzca düşüyorsun
Çizdiğin yolun
Bitirdiğin noktan olmadan
Gidersin işte

Var olmak
Yok olmak kadar güçlü kılmaz seni
Sessizliğin içinde
Çığlığın dışında
Ah bir de kıyısı olmayan deniz ortasında
Batarsın beklentisi olmayan yüreğini kanatıp
Gidersin işte

Anlatmak her şeyden yaşar gibi birazcık
Azıcık
Minnacık
Tutunmak Aşka Ağustos sıcağında üşür gibi
Düşüncelerin tutsak
Hislerin aksak
Sonuçsuz
Anlamsız
Değersiz
Biraz da boşalmış içinle
Gidersin işte

Göremediğimiz gerçek
Yalana hapsolurken
Yanlış anlaşılma tedirginliğiyle
Ölürdü kelebekler
Düşünce seyrinde
Keşkeler saatleri bükerken
Dolmadan bir yüreğe kıyılırdı umut kırıntıları kavuşma arzusunu taşırken
Ve unutamadığımız ne varsa yüklenirdi sırtımıza
Ve zincirleri uzun prangalarla kendine zorlu
Başkasına kolay
Yaşama isyankâr
Biraz can yücel
Biraz da Neyzen Tevfik gibi dilimizde küfür
Giderdik işte.