Cenklerin hüküm sürdüğü bu çelikler çağında
Bir umut çiçeğiydin adeta.
Ansızın gelen kuşların kanadı muştu yüklü.
Ne ilk ağlamasıydı kirpikli kuyuların ne de son matemi.
Sarp kayaları döven katran karası deniz,Uzanıp sonsuzluğun ovalarına seni diliyordu.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta