Emel, tulu-emel içre beklerken
Melamet bahçesinde turlayan bendim
Efendi bendi idim bendime bela ekerken
Lam-elif miktarı hizaya çekilen bendim
Merhamet istemedi diken güya kendisini meşk etmekte gül
Anlamadı ölümlü bir izzetle aldanmakta gönül
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Taşıyamaz aşk ile yandı gönül
Ah yandı, o gül aşkına, bülbül
Şakıyıp döndü durdu, emeli bir pul
Can, canda canan idi, amma canım
Iradı canan boşa döndü bedenim.
gerçekten güzel bir şiir. tebrikler. selamlar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta