Ölüme Güler Mi İnsan/ 15 Temmuz

Şehadete arzuyla susamış, kefenine peşinen sarılmış binlerce yiğit gördüm.. Kurşuna koşar mı insan.. Ne Bedirdi ne Çanakkale bu meydan…
Nene hatunları gördüm ,şerife bacıları… Onlarca askerin ve de silahın ,tankların önünde duran,onları durduran sonra vurulan,yere yığılan, ama al bayrağı bırakmayan. Ne Nene Hatundu onlar Ne Şerife bacı.
Şehitler gördüm, şehitler ordusunu gördüm. Göklerden mermiler , bombalar yağarken, dehşet verici sesler yayılırken geceye, şehadete yürüyen, şehadete koşan , meleklere gülümseyen , pırıl pırıl gençler gördüm..
İman dolu göğsünü siper edenler , tekbirler ile hakka yürüyenler…Selaları önceden okunmuş nice şehitler..
Ölüme güler mi insan …Güle güle ölür mü insan…
Bir cami avlusunda abdest alan, iki rekat namaz kılıp giden ama dönmeyen nice şehitler gördüm…
Evinden çıkarken helallik isteyen babalar, bebesinin gıgısından son bir buse alıp sokağa fırlayan anneler…Paletlerin altında bedenleri paramparça olmuş nice canlar gördüm canından geçmiş.
Bir emir gördüm o gece bir Ömer gördüm.
Bir Metin gördüm demir gibiydi yüreği demiri durduran.
Bir Halil gördüm kan ter içinde, vurulmuş yerde al bayrağı elinde…
On beşiydi Temmuzun kimisi uyudu şehit olup cennette uyandı.. Kimisi uyumadı , uyandı bir başka tarihte kendini buldu, sağında Malazgirt solunda Çanakkale aradığı ruh buydu..Durdu, baktı ve uyandı. Ve artık emir bekleyen milyonlarca Ömer var oldu..