Ölümden Konuşacaktık Şiiri - Yorumlar

bilinir mi ne vakit ,ne halde ölümü özlediğimiz. kimi yardan sevdadan sonra,kimi acıdan,yenilmişlik duygusunun tam ortasında,kimi hazan bahçesinin ürkütücü yanlızlığında,kimi tükenmiş ideallerin ardında erimişliğine konuşur öylece ya kendisi ile yada bula bildiği her hangi biriyle. güzeldi son bölüm hariç.

hep konuşalım öyleyse

hep bir ahh dan bahsedip duralım

sarı eylüller diyelim ahh

ne fena içimize doluşan

bu kahırsız kıyamet

hep bahsedelim o zaman

ölümün yarıp yarmaladığı

sarıp sarmaladığı

incir ve akasya ağaçlarından

az huzur

biraz sükun

ve

yeterli düzeyde inşirah


@..

Bir gazetenin
Ölüm ilanlarında
Okuyup adımı,
Öfkeye dönüştürürdü
Sandık kokulu
Hüznünü
Ve ölümü inatla,
Yok yere savunurdu.

Ben bunca yıl
Bunca insan tanıdım
Yüreği zehir dolu;
Yine de insanlardan
Kesmedim umudu.
İnsan dedim
Yekindim;

'Şiir, insanı sevmeye yarar' diyen Altıok'un poetikasındaki ana temalar daima ölüm ve acıydı.
Acı çeker, ölümü yazar ama insanı sevmekten de vazgeçmezdi hiç...

Doğuda öğretmenlik yaptığı sırada, öldürülen gençlerin ardından yazdığı 'Kimliksiz Ölüler' şiirinden bir bölüm aktarmak istiyorum. O şiirde sanki kendine dair bir iz bırakır gibidir;

.............

'Açacak yine baharda / Dağlarda, koyaklarda /
Adı yok bir çiçektir / Zulmün kara toprağında /
Onun da bir sözü vardı / Bu gök kubbenin altında /
İşte o öldü artık; Bir yas bıraktı arkasında /
Ve çağ dışı bir korku / Hısıma, akrabaya..../....'

(Metin Altıok)

Gel ölümden söz etmeden önce
Birşeyler içelim seninle.
Buğulu bir bardağın içinde,
Konuşalım ölümden,
Bir samanyolu olsun masamızın üstünde.
Hadi gel konuşalım,
Sulanmış bir taşlığın serinliğinde.
Akşam sefaları içinde,
Bir masa, birkaç sandalye
Ve ikimiz ölümden konuşalım,
Senin ağzında gül, benimkinde menekşe.

Buzlu ve limonlu ŞIRAYLA birlikte

Ben yazsaydım sadece bu satırını böyle yazardım,
Ve altına da şerhimi koyar imzamı basardım.
Tanışmak kısmet olsaydı yaşarken,

hiç çekinmeden alnından öperdim.

Allah rahmet eylesin.

Silin Efendiler, silin yazılanları
Bugün ölümü konuşacağız
Bugün Madımak günü


Yazıları değil, gözyaşını silenlere selam olsun.

daralttılar dünyayı ve

içine aşk reklamları sığdırıyorlar artık

iyiyiz böyle diyoruz

ahh ne kadar da güzel be birader

akşamları ik el aşık olmak

peşin fiyatına taksitle ölmek ne hoş be yaa

içimizden şehirler geçiyor bazen

bazen yalan yanlış düşler bile kuruyoruz hani

ulan bi fıght club bizde de olsa

ne iyi olurdu filan diye

sonra

dizi başlıyor

unutuyoruz işte

hayata dair sancılarımız

analjezik yanılgılarımıza gömülüp

şizofrenimizi emiyoruz ordan

pırıl pırıl uyuyoruz sonra

cıvıl cıvıl uyanıyoruz

bir bakmışız aa

bahar gelmiş

ne kadar enteresan aslında

eşzamanlı bir kış yaşıyorduk

vaay be bahar gelmiş lan hakkaten

iyi bari

şimdi ölmenin hiç sırası değil

kışa hacca gideceğiz

biraz çöl çekeceğiz içimize içimize ki

daralsın kal-u bela



@..

ve sen

dünyayı esaslı bir baharkenti olarak

tanımlayan sığır-cık

bir yaz akşamını

bir dostun tebessümünü

bir kadeh badeyi

ve bir dilberin kıvrak dansını

yaşamak sanman

beni kandırma hakkı vermez sana

çıkar sölerinden şiirin urbasını

ölümekle şaka yapma

sıkıyorsa

gel

ölelim

@..

sırılsıplak bir yağmur yağsın isterse

insanın aşkın şiirin üstüne

ölüm ıslanmaz

biz ıslanmayız

biz

hummalı baharlar tartan sarraflar

yağmur bize yağamaz

biz yağmura değeriz ancak

ölüm bize uğramaz

biz istersek ölürüz ancak

kadehimi

tüm ölmüşlerin ruhlarına kaldıryorum

en şuh kahkahamla

vayy bee

amma da ölmüşsünüz haa

diye bağırarak..

@..

anlatamadığım duygular sıkıştırdı göğsümü.
ne bileyim anlatılamıyor bazen.

şiirdeki dokudan mıdır,
yoksa şu elim olaydan mıdır.