Ölüler Kalbime Kalbime Gömülüyor 1

-Savaşa karşı aşka sığınan şiir-

Ölüler kalbime kalbime sıkışıyor
Kalbim ha patladı ha patlayacak
Sabrım ha taştı ha taşacak
Dilden ve dinden çıkıyorum böyle zamanlarda…

Yoksul zaman…/ yoksul gece
Alçak damlı yoksul bir ev
Küçük adam/ küçük kadın/ küçük çocuk
Büyük acı… Büyük gözyaşı…
Kürsülerde hamaset
İçinde mayınlar patlatılan suskun baba
Acısını çığlıklarla ateşleyen yangın bir anne
Ve dallara takılan kırık bir uçurtma gibi
Bir resmin gözlerine takılıp kalan -ince- dal gibi bir çocuk…
Ölüler kalbime kalbime gömülüyor
Dilden ve dinden çıkıyorum böyle zamanlarda…

Savaşlara ve zulme inat; seviyorum… Seviyorsun… Seviyoruz…
Ve sevişiyoruz; bombalanmış bir şehrin toz duman molozları
Ve bir tankın -ilk öpüşte- kırdığımız dişleri arasında; daima aşkla…