geçerken hayallerin kokardı bu sokak
sanki tarihte koleradan kat kat yığılmış bir sürü ceset taşır gibi sesizdi
gözlerini kapatan yerin yedi kat altındaki çığlıkları duyardı kulaklarında
ama sen geçerken akasya koakardı bu sokak
ve sokağın kalbini manolya küskünlüğü soldururdu
sen küskün oldukça kendine
acı cekenlerın acılarını cekerdi evler
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta