denizdir çingene acılarımın senden gelmişliği
soğuk bir yola çıkma düşüyle yağmura yakalanık
göğün pelerini gibi bulutlar savrulurken kapanmışlığında
gözlerimden dökülen inci çiçeklenişinin deli poyraz
kar dolu bir kuyuda hapisliğimdir bu alem
cayır cayır yanıyorum içinde dört nala kısır döngülerin
kalsam apaçık bir uzaklık ölsem yapyakın
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
'kalsam apaçık bir uzaklık ölsem yapyakın'
bu dize bu şiirde, ölü güvercinler sokağının kapı numarası olmuş...
Şiir yalnızlığı ve hüznü, birbirinden bağımsız gibi duran dizelerle çok güzel vermiş..
Kutluyorum sayın Kağan İşçen...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta