zaman bir pas gibi işler insanın içine
önce sesini çürütür
sonra bakışlarını alır elinden
bir sabah uyanırsın
gördüğün hiçbir şey
inandığın hiçbir şeye benzemez artık
dünya...
kirli bir aynadır sana
kime baksan kendi boşluğunu görürsün
gülüşler kesik bir bıçak gibi
yüzüne değmeden geri çekilir
insanlar dediğin
adımları bile sahte
kelimeleri bile unutulmuş bir masal
umut desen
bir kez düşüp kırılmış cam parçası gibi
tutmaya kalksan
daha çok kanatırsın elini
susmayı öğrenirsin sonra
çünkü konuşmak
en çok seni yaralar
acı...
bir kere başlar içini kazımaya
sonra adı unutturulur sana
gözyaşı akmaz artık
çünkü gözlerin bile terk eder seni
herkes gitmiştir oysa
sen gitmeyi hiç öğrenemedin
sonunda anlarsın
dünya dediğin
ölmeden önce ölmenin diğer adıdır
Ahmet Hakan Gözcü
Kayıt Tarihi : 19.7.2025 23:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!