ölmeden önce
kağıtlar önüme çıplak vücutlarını sermiş; halleşiyorduk
kalemim aciz, söylediklerimi yetiştirmeye çalışıyordu
bir tek güneş her gün uğruyordu sarılıp helalleşiyorduk
lakin o insanlar ''ölümlü'' deyip dört bir yana kaçışıyordu
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta