ölmeden önce
kağıtlar önüme çıplak vücutlarını sermiş; halleşiyorduk
kalemim aciz, söylediklerimi yetiştirmeye çalışıyordu
bir tek güneş her gün uğruyordu sarılıp helalleşiyorduk
lakin o insanlar ''ölümlü'' deyip dört bir yana kaçışıyordu
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta