Ölmeden Önce Şiiri - Selçuk Şakır

Hiç kovuldun mu sen
Yurdundan vatanından
Anandan banandan
Sevdiğinden saydığından
Bilseydin şiir yazdığın kalemin
Senin için kırılacağını.
Yazmazdın zaten.

Gittinmi sen uzak diyarlara.
Paramparça olursun.
Her bir parçan yurdunda kalır.
Ellerin ayakların kolların bacakların.
Yürüyemezsin konuşamazsın koşamazsın.
Sustururlar seni, savuştururlar ve unuttururlar.

Hiç hapsedildin mi dört duvar arasına.
Ne gökyüzün vardır ne de gecen.
Alırlar elinden bütün duygularını.
Çıplak kalırsın, üşürsün
En çokda acırsın, kendı haline değil,
Kurulan bu düzene inananlara acırsın.
Kanarsın günden güne
Yarayı açan zalimler değildir bu defa.
Boyun eğenlerdir, itaat edenler.

Hiç öldün mü sen?
Bütün organların iki insanı yaşatabilecekken.
Alırlar senden hem geçmişini hem geleceğini.
Bir bugünün kalır elinde.
Karşındadır darağacı.
Sormazlar öyle son isteğin nedir diye.
Hani sorsalar bir sigara isterim.
Bir daha bu bedene kim acı verebilir ki...

Hiç sen darağacına çıktın mı?
Fikirlerin birilerine ters geldi diye.
Binlerce kez ölmedin mi zaten.
Sessizce beklerken.