Buğdaylar değirmende
Hepsi un olur
Korkarlar ekmek olup
Yenecek gibi
Fakirler zengine
Kul köle olur
Korkarlar durmadan
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Kısa ve öz. Tebrikler... Zira buğday-un-yenme korkusu ile fakir-kul-ölme korkusunu birbirine çok bağlayamadım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta