Gölgeler yıkılıyor bir bir taş üstünde taş kalmaz.
Biri durur sırada solmuş sararmış ötekisi başlar.
Benden değil bunu bilesiniz; üzüntü beni unutmaz.
Birde renkli resimlere sorun, beni hep anlatır onlar.
Her şey ovada başladı, ben dağa çekmedim ki.
Bin kusur bulundu serin sudan güzel ağaçlardan.
Hiç anlayamadım insan huzurdan nasıl kaçar.
Bilmedim nasıl kızılır parlak bir tutku ve sevgiden.
Ben göremedim açıkça görüleni sormadım dahi.
Toz pembeden umutlar hep durdu engellediler beni.
Yıkık pejmürde, benim için biçilmiş kaftan.
Kurmuştum gerçekten öte bir düş, ama yakın gerçek.
Busemden belliydi içimden ve dışımdan sevmiştim.
Çiçekler vardı yollar ağaçlarla bezeli, düş değil gerçek.
Ama dağlar, kayalar tercih edildi yuvaya uygun olmayan.
Seçilene saygı gösterdim hadi yaşayın bakayım.
Kenan Gezici 28/08/2025
Kayıt Tarihi : 28.8.2025 14:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!