İnsanım diyorsan neden sınıflama yapıyorsun
İnsanın siyahı, beyazı, etniği, dili, dini, adamı adam sınıfına mı koyar
İnsan insandır hayata kattıklarıyla
Nefes alan, gülen, ağlayan
Yani insan
Acıkan, sevdalanan
içimde mekan tutan sevdiğim
ateşe düşen çaresiz kalmalarım sende serinlese
her sayfayı çevirdiğin gibi
benimde içimi çevirsen yüreğine
uykusuz gecelerimde uyku olup sürsen kendini gözlerime
kar yağan kentin
kar beyazının
kara çocukları
kışı çetin
okul yolları buzlu
hayallerimiz sıcak
Hatırladığım ve hiç beni terk etmeyen o anı hayatıma mucize diye yazdım.
O mucize sendin ve mevsim kıştı hani insanın soğuktan dişleri titrer ya
Benimki de dışarıya kış içe yazdı
Ellerim avuçlarının içinde güneşe düşmüştü sıcak, sımsıcaktı
Yüreğimse yüreğinden geçit vermez olmuştu hiç bir şeye
Sen mevsim diye içimden geçmiştin her dem yeryüzünde
söyle dost yüreğine
hayat bir mucize
gülümsesin hayatın içinde yeşeren her şeye
bakışların kırılmasın kirpiklerinde
üşümüşüm
yaklaşan kışla değil
ülkemin kayıplarına
canim burnumda suskunluğuma üşümüşüm
boğazıma takılan kelimelere
Kulağında güller,
teninde bahar,
yüreğinde ben.
Dil üzmezim,
gönül yıkmazım
En tatlı deminde ömrümün geldin
İnci gibi kıpır kıpır
Kızıma gülmek yaraşır
tek tek yıkılıyor,
kurduğum düşler
sürüklenen ben miyim
sökülüp giden yüreğim mi
bir özlem yangınına döndüm




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!