Düşlerime kelepçe olur yokluğun
Ve öksüz bıraktığın bu acılar
Hüzünlerim usulca çoğalıyor dipsiz kuyularda
Soluksuz kalıyorum çocukluğumdan kalma hayellerde
Ruhum olay mahallini terk edip giderken
Bedenim af diliyor öldürdüğü vicdanımdan
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta