Yaşamak bir ağaç gibi,tek ve hür
Ve bir orman gibi kardeşcesine,
Bu hasret bizim...
-Nazım Hikmet RAN
doksan dokuzda kalır bazen aşk
Ve yoksan yokum demek
Fayda etmez
noksan da kalsa bir yanın
Gel demek yüzsüzlüktür
Ve korkaklıktır çoğu zaman gitmek
Giderek batmakta her limanın gemisi
Umut adına, yazdığım her satırın birisi
Ve hep kurak çıkmakta
Kazdığım üç kuyunun ikisi
Bazen gitmek istersin
Yaptiklarindan, Yapamadıklarından.
Kaçtıklarından, Kaçamadıklarından
Silip atamadıklarından....
Bazen gitmek istersin
Bırakacaksın
Emdiğin sütü nasıl bıraktıysan anandan
Ve yine nasıl geldiysen o zamandan
Yeni günlere de öyle çıkacaksın
Nasıl çıktıysa kelebek kozadan
Bir gün çıkarım karşına
Gururdan ötede bir yolda
Tek can, tek yürek değilde
Candan öte olan sevdamla...
Bir gün aklına düşerim
Bu satırlar çok daha güzel olacak
Kafiyeye olan aşkım bittiğinde
Öğrenmeye hevessiz çocuklar doğacak
Ve her şey o an başlayacak, vazgeçtiğimizde
HER ŞEYİN Bİ FAZLASI
Her şeyin bir fazlası sende
Var olanların bir emsali gibisin
Milyon kuş varsa şu gökyüzün de
Bir o kadar da gözlerindedir bilesin...
Bu bir devrin kapanışı
Bu birlikte devrilmenin başlangıcı
İnan muhtaç değil aşka kimse
Yalnızlık insanın asıl ihtiyacı...
Kusur aramak gerekince
Ne sen o şiiri ezbere bilirsin
Ne de ben, göğe bakarım
Ve yine ben senin için
Tutarsız bir nasihat kadarım
Tekrarı olsaydı herşeyin
Sadece akşam üzeri övdüğün çiçekler gibiyim
Sabahları sulamaktan acizsin
Herkes sahipli ama ben sende anonim
Farzet ki aynı yoldan üç kez geçmişsin
Aslında hep farklı taşlar değmiş ayağına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!