Öğretmenim Şiiri - Dursun Yelken

Bundan elli sene gittim geriye,
Öğretmenim, sana selamlar olsun!
Mazide dolaştım, döndüm beriye;
Öğretmenim, sana selamlar olsun!

Gelir gelmez, bütünleştin köylüyle;
Eğitimin vazgeçilmez diliyle.
Öğrenciyi sardın sevgi seliyle;
Öğretmenim, sana selamlar olsun!

Sayenizde tüttü okul bacası,
Muallim ne imiş, gördü nicesi.
Bütün köylülerin Avni Hoca’sı,
Öğretmenim, sana selamlar olsun!

Hiç unutmam, hafızamda hep yeni;
Koca, kara tahta önünde seni.
Hayran ettin hoşgörünle sen beni;
Öğretmenim, sana selamlar olsun!

Ne idi o günler, biz henüz sabi,
Sabiyi eğitmek zor idi tabii.
Bizleri yoğurdun bir hamur gibi,
Öğretmenim, sana selamlar olsun!

Bazen şarkı, bazen türkü öğrettin,
Tarihteki Koca Türk’ü öğrettin.
Başkumandan Atatürk’ü öğrettin;
Öğretmenim, sana selamlar olsun!

Geçmişten hız aldık, savrulmak niye;
Hep söyledik: “Türk’üm, doğruyum” diye,
Bize bu asalet Hakk’tan hediye;
Öğretmenim, sana selamlar olsun!

Köyün nefes kesen yokuşlarından,
Coşkun derelerin akışlarından.
Hasretle bağrımı yakışlarından;
Öğretmenim, sana selamlar olsun!

“Hey gidi” diyerek, bazen dalarım;
Duygulanır, gözyaşımı salarım.
Ellerinden öper, saygı sunarım;
Öğretmenim, sana selamlar olsun!

Mazlumoğlu der ki say, okulundan;
Viraneye dönmüş, vay okulundan.
Güldibi Köyü’nün “Oy!” okulundan;
Öğretmenim, sana selamlar olsun!
2018