Öğretmenim Şiiri - Muzaffer Kalaba

Öğretmenim ki
Yüreği kocaman yürekli
Ufku derya denizdi
Bize dünya durmadan
Döner dolanır derdi
Derken de
İçinde dönen dolapları
Birer birer güzelce eklerdi

**

Aslında bizim için
Yanan mum gibiydi
Işığıyla çevreyi aydınlatır
Ateşiyle kendini eritirdi
Doğrudan yana
Ne varsa bize öğretirdi

**

Bazen güvercinler çizerdik
Ağızlarda zeytin dalları
Kanat çırparlardı barışa
Zaman zaman
Şarkılar söylerdik
Bir ağızdan
Yayılırdı kulaktan kulağa

****

Günün sabahında
Günaydınla
Geçerdi tahta başına
Yemek molasında
Bir dilim peyniri
Veya
Birkaç zeytini
Paylaşırdı sınıf sofrasında

*****

Kim demiş ki boşuna
Bu birlik
Bu dayanışma
El ele omuz omuza
Kenetlendik yürüyoruz
Çizdiği aydınlık yolunda

******

Dil farkı
Din farkı bilmezdi
Şimdi anlıyorum ki
Türk'ü Kürd'ü Arab'ıyla
Güle oynaya
Yeni bir dünyaya
Gururla baksınlar isterdi