Öğretmenim Şiiri - Süleyman Zaman

ÖĞRETMENİM
Dünyaya geldiğimde, içgüdüyle davrandım
Tüm bütün dünyayı, kendi çevremdeydi sandım
Tanıdıkça çevremi, bilgilerle donandım
Bilgileri öğreten sensin can öğretmenim

Ne kadar görsem bile, göremediklerimi
Ne kadar sezsem bile,sezemediklerimi
Ne kadar bilsem bile, bilemediklerimi
Doğruları öğreten, sensin can öğretmenim

Yanlış olmasaydı hiç, doğru kavranır mıydı?
Varlık olmasaydı, soyuta varılır mıydı?
Bilinseydi tüm şeyler, soru sorulur muydu?
Gizemli olanı sen, çözdün can öğretmenim

Hemen bütün derdimi, sorup ta öğrenirsin
Ben ağlarsam üzülür, gülünce de gülersin
Hiç kimsenin derdini, çevirmez de dinlersin
Anne kadar yakınsın, bana can öğretmenim

ABC’Yİ, öğrettin, sağladın okumamı
İşleyerek pişirdin, tinimdeki o hamı
Ulaşınca bilgiye, unuturum her gamı
Bir kılavuz insansın, bana can öğretmenim

Zor günlerin de oldu kimseye bildirmedin
Tam yaptın görevini, hiç ödünler vermedin
Çalıştın gece- gündüz, bazen de dinlenmedin
Özverili insansın, bil sen can öğretmenim

Zamanım öğretmenle, her zaman duydum kıvanç
Onurludur duyurmaz, kimseye, kalsa da aç
Dünyada ulaşılmaz, olan en büyük ilaç
Bilgidir, onu da sen verdin can öğretmenim