Öğretiler/Yalanlar Şiiri - Coşkun Akarsu

Bu akşam değerli bir dostum aradı her zamanki yerde buluşalım dedi. Gittim efkar vardı gözlerinde... İki şekerli kahve söyledik ama kahve yetmedi hüzünleri dağıtmaya.. Bizde yüklendik hayallerimizi sokaklarında adını sayıkladığım şehri arşınlamaya başladık. O anlattı sevdiği dilberin güzelliklerini ve adını konulmaz büyük özlemlerini; ben dinledim... Her şeyin sustuğu bir aralık. İşte şimdi arasa ne güzel olurdu diye içlendi... Az sonra telefonu çalmaya başladı arayan o değildi.. Ev sahibi.... Tuhaf bir heyacan ve ansızın saplanan ağrı o değildi işte... Telefonum çaldığında hep sensin sandığım zamanlar geldi aklıma bende içlendim. Tanıdık bir hayal kırıklığı o ya da sen değildin işte arayan...Güzel insan anlatmaya başladı yeniden ama bir sevgili nasıl anlatılırsa öyle; sevgiyle anlattı... O anlatırken ben bendeki sevginin dengi olan seni düşünmeye başladım. Dahada anlamlı oldu ağzından dökülen kelimeler.Sonra bende bir iki kelam ettim ama şairlik yazarlık hak getire o kadar da edebi olamıyordu başıbozuk özlemler dile gelirken... Bir acemi gibi sıraladım cümleleri. ve edebi cümle kurma sırası ondaydı... Şöyle dedi: -Git! Ama bil sana gönül koymuyorum. Kırılmıyorum....Şimdi istersen git! Evet özetiydi duyguların. ve iyi hissettiriyordu bana. Bunu sana da söylemek geçti içimden.... -Evet git ama bil ki gönül koymuyorum sana... Ve bu olay sadece benim gönül meselem değildi. Haklı saysanda başkalarını; biliyorsun kimselerin baskısıyla kimselerin bit demesiyle bitmezdi sevda... Bu günlerde bir kitap okuyorum. Anlattığı şey şu: Hayat bir satış çağrısıdır. Ve satış ancak siz vazgeçtiğinizde sona erer.Evet Sevda satılık değildir. Ama sen benim sevdamı uzun zaman önce satın almıştın. Hemde sevdan pahasına... Bu günlerde bu duyguyu daha çok sordular oldum. Vazgeçmesek dağları delemesemde kapıları zorlardım biliyorsun çölleri aşamasamda yüzme bilmediğim halde senin için denizleri aşardım... Ama yetmiyor bir aşığın duaları... Hele ben gibi günahkarsa. Oysa göktaşı çarpması dışında başıma gelen once şey ve hepsinin üstüne senin yokluğun. Biliyorum birileri okuyacak bu satırları ama ben yalnız sen oku diye yazıyorum. Hiçbir zaman okumasanda hiçbir şey fark etmez. Çünkü o kadar uzaktasın o kadar yoksun ki sana gönül bile koyamıyorum... Oysa olsaydın dediğim kaç dem geçti. Bir gün olur ya takılırsa gözlerin bu satırlara gel! sen dizelere takılma ve usulca yaklaş limanlarıma. Çünkü söylenecek çok şeyim var ve ben söyleyeceğim mahşere kadar sen hiç duymasan da... Bu uzun yazıyı okuma zahmetine katlanan üçüncü kişi... Sabrın ve anlayışın için sanada teşekkürler...